Jak działa algorytm Proof of Space and Time (PoST)?

Proof-of-Space-and-Time to mechanizm konsensusu w kryptowalutach, służący do przetwarzania transakcji i tworzenia nowych bloków w blockchainie.

Wszystko zrozumiałe?

Tak myślałem…

W dzisiejszym artykule postaramy się w bardziej przystępny sposób wyjaśnić, na czy polega i jak działa algorytm i czym wyróżnia się szczególnie PoST od zazwyczaj wykorzystywanych mechanizmów konsensusu.

W dużym skrócie – algorytm Proof of Space and Time służy do zatwierdzania transakcji w zdecentralizowanych sieciach blockchain. Konkretnie jest wykorzystywany przy dość świeżym i unikalnym projekcie – blockchainie Chia.

Z uwagi na to, że zdecentralizowane finanse nie podlegają kontroli instytucji finansowych, transakcje kyptowalutami są zatwierdzane za pomocą specjalnych algorytmów. Najczęściej wykorzystywane algorytmy, to:

• Proof of Stake (PoS)
• Proof of Work (PoW)

Są to algorytmy wykorzystywane przez ponad 90% wszystkich obecnie działających blockchainów. Wykorzystanie ich daje zarówno wady jak i zalety. Blockchain Chia za pomocą nowego algorytmu PoST stara się wyeliminować problemy jakie mają algorytmy PoS oraz PoW.

Proof of Space and Time składa się w zasadzie z dwóch algorytmów:

Proof of Space

• który może być przedstawiony jako sposób na udowodnienie, że przechowujemy pewną ilość niewykorzystanej pamięci na dysku twardym.
• Użytkownicy blockchainu Chia zasiewają niewykorzystane miejsce na dysku twardym,
• instalując oprogramowanie, które przechowuje zbiór liczb kryptograficznych na dysku na działkach.
• Użytkownicy ci nazywani są rolnikami.
• Kiedy blockchain nadaje wyzwanie dla następnego bloku, rolnicy mogą skanować swoje działki, aby sprawdzić, czy posiadają hash, który jest najbliższy wyzwaniu.
• Prawdopodobieństwo wygrania bloku przez rolnika jest procentem całkowitej przestrzeni, którą rolnik ma w porównaniu do całej sieci.

Proof of Time:

• wymaga krótkiego okresu czasu, który musi upłynąć pomiędzy blokami.
• Dowód czasu jest implementowany przez Weryfikowalną Funkcję Opóźniającą (VDF), której obliczenie zajmuje dłuższą ilość czasu, ale jej weryfikacja jest bardzo szybka.
• Kluczową ideą VDF jest to, że wymagają one sekwencyjnych obliczeń,
• ponieważ posiadanie wielu równoległych maszyn nie przynosi żadnych korzyści, marnotrawstwo energii elektrycznej jest zminimalizowane.
• Serwery VDF są nazywane Timelordami
• Serwerów VDF będzie prawdopodobnie niewiele, ponieważ najszybszy z nich zawsze skończy jako pierwszy i wystarczy tylko jeden szybki Timelord w sieci, aby ukończyć blok i przesunąć łańcuch do przodu.